Hans over zijn unieke ervaringen als vrijwilliger in Costa Rica

Hans, 36 jaar - 10 weken vrijwilligerswerk in Costa Rica

Ik denk achteraf dat het zaadje al was geplant, het had alleen een goede voedingsbodem en de juiste omstandigheden nodig om te kunnen groeien. Voor een goede voedingsbodem heb je soms een flinke storm nodig. Dit is wat mij overkwam in 2018 na een turbulente tijd achter de rug te hebben. Een tijd waarin ik genoodzaakt werd goed over mijzelf en mijn leefwijze na te denken. Wat ik daarin nodig had, was stilte. En waar vind je dat beter dan in de natuur? Naast bijna dagelijkse wandelingen in de buurt, werd ik het meeste zen door in april 2019 een week helemaal alleen op Terschelling te vertoeven met praktisch alleen een fiets en een boek. Ik kwam zo ontspannen terug en met zoveel extra respect voor de natuur in al haar glorie.  

Inspirator

Maar goed, dan ben je er nog niet. Zoals een zaadje licht nodig heeft om naartoe te groeien, had ik een inspirator nodig. Ik werkte en werk nog steeds bij een hypotheekbedrijf als data-analist. Het thema duurzaamheid stond op dat moment in de startblokken en we deden als bedrijf mee met de footprint challenge. Ik werd daarin geïnspireerd om goed na te denken over (zwerf)afval, C02-uitstoot, de hoeveelheid vlees die we consumeren en ga zo maar door.

Daar gaan we

Na de officiële kick-off, raakte ik aan de praat met oprichtster Laura. Ze vertelde over haar vele reizen en zo vertelde ik haar dat ik ook graag zou willen ‘reizen met een doel’. Ik wilde mijn ‘angst’ voor alleen reizen overwinnen, een bijdrage leveren aan de natuur en reflecteren op mijn eigen leven. Zij gaf mij de tip om eens te praten met Work with Nature. Na een goed gesprek met Matthijs en Maarten (founders) was het idee geboren en konden de voorbereidingen getroffen worden. Gelukkig ben ik gezegend met een goede werkgever en kon ik een goede regeling treffen voor een sabbatical.

Warm bad

4 november 2019 was het zover, ik ging naar Costa Rica voor 3 maanden en daarna nog verder backpacken. Ik kan niet anders zeggen dat ik me van het begin tot het eind in een warm bad heb gevoeld. Je hoopt dat er een klik is met de begeleiders en studenten, je hoopt dat je je niet verveelt en dat je er wat van opsteekt en bijdraagt. Op alle fronten ging dat goed. De begeleiding zorgde voor structuur door met een rooster te werken, de studenten biologie gaven extra enthousiasme en stof om over na te denken.

Permaculturen en bomen meten

Buiten het rooster om heb je voldoende vrijheid om je eigen project op te starten of gewoon praktisch hulp te verlenen. Zo heb ik een bijdrage geleverd aan het zetten van cameravallen en determineren en documenteren van beelden. Daarnaast bomen gemeten vanuit een herbebossingsproject. Ook heb ik in de permacultuur gewerkt en mijn eigen ‘mini’ moestuintje gestart. Of je helpt studenten met hun onderzoek of eigen projecten. Zo heb ik ‘hutgenoot’ Lucas geholpen met het maken van een trap in de ‘forest trail’. Buiten al dit harde werk om waren er in de weekenden genoeg uitstapjes te maken om even tot rust te komen van de muggen, het is en blijft een regenwoud natuurlijk.

De plaatselijke bar als spiegel

Wat mij misschien nog wel het meeste is bijgebleven, is dat het niet alleen een geïsoleerd en idealistisch natuurproject is. Het sociale gedeelte is minstens zo belangrijk. Locals die op bananenplantages werken voor een schamel loon, inheemse bevolking die worstelt met hun identiteit in Costa Rica en eigenaren van finca’s (boerderijen) met andere motieven. We kwamen ze allemaal tegen in de lokale en enige bar van San Miguel. De gulheid van de mensen en oprechte interesse en respect hebben mij tot denken gezet. Je kan bijvoorbeeld niet zeggen: “stop met bananenplantages”, want je weet dat het te kort door de bocht is. We moeten niet vergeten dat de westerse wereld vooral consumeert vanuit deze landen en daarvoor heel weinig terug geeft. Wat moet er gebeuren met deze hardwerkende locals zonder goed alternatief?

Koude douche, maar dan positief

Dus wat neem ik dan mee terug? Dat de meeste mensen écht te vertrouwen zijn. Dat duurzaamheid en sociale impact sterk gelieerd zijn aan elkaar. Dat je op één dag meer dan 100 verschillende soorten vogels kan spotten en ook dat je altijd nieuwe soorten kan ontdekken. Dat koud douchen goed is voor je, ik doe het nog steeds. Dat kleine beetjes echt het verschil maken. En dat het ontwikkelde zaadje met de juiste voedingsbodem en omstandigheden kan uitgroeien tot volwassen creatie en dan pas voeding aan haar omgeving terug kan gaan geven. Een inspirator voor anderen!

Nieuwsgierig naar de ervaringen van andere vrijwilligers of studenten? Lees het hier!

 

 

 

 

 

 

 

Pin It